AY NİSAN

küçük dilinden içtim soluğunu
mevsim bahar
ay nisan

bakma dudaklarımın
güz kokuşuna
ölü çınar kokladım yolum kesişti dallarıyla

eski bir köy hikayesiydi
musluğu kırık çeşmenin avurtlarındaki susuzluk
kutsanmamış göç kalmış geriye bir de suskun şerefe

köhne yalnızlıklar birikmiş
örümcek ağı desenli kahvehanelerde
adresi silinmiş hanelerin yaşamın müzmin defterinden

sönmüş demleri o tahta masanın
iki kirli çay bardağı devrilmiş iki de yaşlı parmak izi
çürük kiremitler vurulmuş şakağından mevsimin ilk lodosunda

önce müezzinler gitmiş
çalıp ezanlarını o malum vakitte
sonra secdeler yok olmuş 
mihrabı kırık camide

bir kandil kalmış geriye
yarı yanık yarı cılız
kuşlar tünemiş o ahşap direğe
korkuları bitmiş baharın

küçük dilinden içtim soluğunu
mevsim bahar
ay nisan

bakma dudaklarımın
güz kokuşuna
ölü çınar kokladım yolum kesişti
kuruyan dallarıyla ...

---

---