Kan Kızıldı

iradesiz çarpıntılar vurur kırarken sahipsiz sandalın

çehresi değişiyordu denizin

sertleşiyordu püskülü mor yakamozlar

firari harmandı

seher

besteler hoyrat

kan kızıldı güfteler

intihara yüz tutmuş şarkılar söyleniyordu

martılar boğazını açınca kuşlukta

ah o yetmişliğin beyazı bir gıdım yağmur yağınca kadehin çukuruna

dem o dem

kekremsi

anason sırnaşınca

vurur mahşerine

kanlı canlı kolyozun

sarhoş bir sakal kalır

küpeştesinde sandalın

birde gazel

hüzzam

esrik eser tütün

imbat soluğunu tutup uzunca

ölürdü körfezin o solgun yüzü...